terug

25 mei 2023

vernieuwing 176 woningen in oude wijk Twekkelerveld

Een verzamelaar die z’n huis volgepropt heeft met veertig jaar aan spullen. Een man die niet zonder zijn duivenhok kan. Een oudere dame die na zestig jaar haar appartement niet uit wil. Renovatie gaat niet over stenen, maar over mensen.

Op Twekkelerveld staan zes grote appartementencomplexen, die dateren uit 1954. Ze stonden op de lijst om gesloopt te worden door corporatie De Woonplaats. Nieuwe complexen kwamen ervoor terug, met moderne gemakken, tochtvrij en natuurlijk ietsje duurder.
Maar het slopen ging niet door. Experts wezen erop dat de zes gebouwen in de hoek Maanstraat, Van Heekstraat en Steenbokstraat een bijzondere uitstraling hebben. Ze zijn kenmerkend voor de wijk en uniek in de stad. De Woonplaats gooide daarop in overleg met de gemeente het hele plan om: de 176 appartementen worden totaal gerenoveerd.

mensen het meeste werk
Daar zijn talloze bouwvakkers nu al maanden mee bezig. En toch kost dat werk niet de meeste tijd. Nee, het is het ondersteunen van de bewoners, vertellen Marloes Koebrugge en Claudia Huijbers van De Woonplaats. Al die mensen van woning naar woning begeleiden en ze uiteindelijk tevreden achterlaten, dat is een enorme klus. Die begon al in 2019, met de aankondiging dat de renovatie eraan kwam.
Natuurlijk waren er bewoners die dat helemaal niet wilden. Maar dat was geen optie. „Er moest echt alles aan gebeuren”, zegt Huijbers. „Alles wat je kan bedenken.” De huizen moesten geïsoleerd worden en er kwam een duurzamer verwarming. Maar ze waren ook gehorig, en de wasmachine stond in de piepkleine badkamer.

waslijntjes
Alle appartementen gingen dus totaal op de schop. Ook van buiten. „In de jaren 80 zijn ze al eens gerenoveerd. Toen is alles eraf gesloopt dat geld kostte en niet nodig was. Zoals de ornamenten boven de ingangen, en de Franse balkonnetjes”, vertelt Huijbers. Nu is het sierwerk boven de ingang weer teruggebracht. Niet noodzakelijk,
wel mooi. Ook hebben de balkons aan de achterkant hun ouderwetse waslijntjes terug. Ze horen er nu eenmaal aan. „Toen de eerste nieuwe bewoner de was eraan had gehangen, heb ik meteen een foto gemaakt”, zegt Marloes
lachend.

toen de eerste nieuwe bewoner de was eraan had gehangen, heb ik meteen een foto gemaakt

De complexen worden één voor één gerenoveerd, zodat iedereen kan opschuiven. De honderden mensen die er wonen moeten er dus allemaal uit. Soms willen ze terug, soms verhuizen ze definitief. Soms willen ze niet. Zoals Keesº. Hij woonde al jaren in een van de flats aan de Maanstraat, op de begane grond. Toen het bericht kwam dat hij eruit moest, weigerde hij dat, dus ging Marloes bij hem langs. „Hij heeft een diepe tuin. Daar stond een duivenhok en
die duiven waren alles voor hem”, vertelt Marloes.
Zijn onwil om te verhuizen draaide inderdaad om zijn duiven. Kees was bang dat hij ze kwijt zou raken. In overleg met de aannemer regelde Marloes dat zijn tijdelijke woning grensde aan zijn tuin, zodat hij tijdens de renovatie bij de duiven kon. Vervolgens vroeg ze de vrijwilligers van de Stichting Samen Twekkelerveld om een tuinhuisje om te bouwen tot nieuw duivenhok, vlak achter zijn woning. Dat gebeurde. Het oude duivenhok wilden ze wel slopen. „Ik dacht, als die zich even kwaad maken dan is dat oude hok zo weg.”

nieuw duivenhok
Pal achter het huis van Kees staat nu het nieuwe duivenhok. Hij heeft er net een nieuw boompje naast geplant en woont nu tevreden in zijn gerenoveerde appartement, vooral nu iemand van De Woonplaats hem heeft uitgelegd hoe elektrisch koken werkt. Achter de woningen aan de Maanstraat heeft De Woonplaats nog meer gedaan. De diepe tuinen werden in de praktijk vaak slecht onderhouden. Ze lagen er verwaarloosd bij, of werden gebruikt als opslag voor oude spullen. Zomaar tuin afpakken kan niet, dus ging De Woonplaats met al deze bewoners in gesprek. Bijna allemaal gingen ze akkoord met een halvering van hun achtertuin, zodat er een mooi gezamenlijk parkje kon worden aangelegd.

je ziet veel problemen achter de voordeur en eenzaamheid

huis vol boeken en kranten
Marloes Koebrugge is als woonconsulent met haar collega’s het gezicht van de Woonplaats bij deze renovatie. Het brengt haar bij alle bewoners aan de keukentafel. „Je ziet veel problemen achter de voordeur”, zegt ze. „Veel eenzaamheid ook. Ik heb te maken met hoarders, met verslaafden. Dat zijn problemen die vaak al jaren spelen, en ze begeleiden naar een verhuizing moet echt stapje voor stapje.”
Dat is niet altijd verkeerd. Soms is zo’n renovatie de stok achter de deur om eindelijk eens te ‘ont-spullen’, zegt Marloes. Een bewoner die zijn huis al tientallen jaren volstopte met boeken en kranten, had geen keus: hij moest
er met de bezem door. „Ik vroeg hem om elke week een foto van de vooruitgang te sturen”, vertelt Marloes. „Er gebeurde niet zoveel. Toen ik vroeg hoe het ging zei hij: hij was begonnen, maar toen kwam hij een leuk boek tegen…”

89550 artikel Maanstraat Enschede Renovatie gaat over mensen niet over stenen Beltman Architecten entree

aantal stappen gemeten
Soms is er iets anders nodig om mensen tevreden te stellen. „Een oudere dame woonde al 58 jaar in hetzelfde appartement. Ze wist exact hoeveel stappen het was naar het gezondheidscentrum en wilde beslist niet verder weg wonen dan dat.” Dus ging Marloes aan het meten, totdat ze een ander appartement op dezelfde afstand kon aanbieden. Dat nam de vrouw dankbaar aan. „Daar woont ze nu. Ze heeft zelfs een raam extra, dus ze kan meer zien.”
Als de hele renovatie over een jaartje achter de rug is, gaat het niet om de laatste baksteen maar vooral om de laatste bewoners. Zit iedereen weer lekker op zijn plek, is iedereen blij met zijn nieuwe huis. „Misschien is dat ook wel het allerbelangrijkste”, zegt Claudia. „Want daar doen we het uiteindelijk voor.”

ºfictieve naam, werkelijke naam en adres bij redactie bekend.

bron: de Twentsche Courant Tubantia donderdag 25 mei 2023, tekst Lilian ten Donkelaar, foto's Frans Nikkels en De Woonplaats

bekijk ons project maanstraat